Charakteristisch für die polnische Sprache ist der Konsonanten- und Vokalwechsel, der sehr häufig auftritt.
Konsonantenwechsel:
| b : bi | chleb – chlebie | |
| p : pi | chłop – chłopie | |
| w : wi | rów – rowie | |
| f : fi | filozof – filozofie | |
| m : mi | ogrom – ogromie | |
| t : ć, ci | kot – kocie | |
| d : dź, dzi | kod – kodzie | |
| s : ś, si : sz | mus—musieć – muszę | |
| z : ź, zi : ż | nakaz – nakażę, gaz – gazie, skazić – skażony – skaź | |
| n : ń, ni | brona – bronie | |
| r : rz | kara – karze, marzec – marca | |
| ł : l | chwała – chwale | |
| k : c : cz | rzeka – rzece, człowiek – człowieczy, wędrowiec – wędrowcze | |
| g : dz : ż | noga – nodze, Bóg – Boże | |
| ch : sz | mucha – musze | |
| h : ż | wataha -- wataże |
Die Verbindungen Konsonant + i bedeuten in den obengenannten Beispielen die Weichheit der Konsonanten.